Lęborskie Centrum Kultury „Fregata” wraz z gdańskim oddziałem Instytutu Pamięci Narodowej zapraszają na spektakl „NIL – historia bohatera”. Przedstawienie związane z przypadającą w tym roku 60. rocznicą śmierci bohaterskiego generała Augusta Emila Fieldorfa „Nila” odbędzie się we wtorek 9 kwietnia w Sali kinowej LCK „Fregata”. Początek o godzinie 19:00. Wstęp wolny.
Utwory muzyczne w wykonaniu czwórki wokalistów z grupy teatralnej „Eksperyment” (Weroniki Very Korthals, Krzysztofa Rogockiego, Krzysztofa Majdy i Dawida Życzko) będą przeplatane krótkimi sekwencjami nagrań aktorów (z Teatru Miniatura: Jadwigi Sankowskiej, Magdaleny Żulińskiej, Wiolety Karpowicz i Jacka Majoka) cytujących wypowiedzi ludzi, którzy znali generała Fieldorfa osobiście – m. in. jego dawnego towarzysza broni, żony oraz córki. W rolę swego rodzaju konferansjera, zapowiadającego poszczególne piosenki, przybliżającego tło historyczne prezentowanych wydarzeń czy recytującego fragmenty wybranych wierszy, wcieli się aktor Krzysztof Bartoszewicz.
Autorem tekstów piosenek przygotowanych po części specjalnie z okazji 60. rocznicy śmierci generała, jest Tomasz Pohl, kompozycji i aranżacji – Cezary Paciorek, a wizualizacji towarzyszących spektaklowi – Wojciech Ostrowski. Nad całością pieczę sprawuje (jako scenarzysta i reżyser jednocześnie) Wojciech Rybakowski. Premiera spektaklu miała miejsce w Gdańsku 22 stycznia bieżącego roku.
Organizatorem spektaklu jest pion edukacyjno-naukowy gdańskiego oddziału IPN oraz Lęborskie Centrum Kultury „Fregata”. Patronat honorowy: Burmistrz Miasta Lęborka i Przewodniczący Rady Miejskiej w Lęborku.
August Emil Fieldorf, ps. „Nil”
(20 marca 1895 r. – 24 lutego 1953 r.)
W 1914 r. jako ochotnik zgłasza się do I Brygady Legionów, walczy także w wojnie polsko-bolszewickiej. W okresie międzywojennym zawodowy oficer Wojska Polskiego. Bierze udział w kampanii polskiej 1939 r. Zostaje internowany na granicy słowackiej podczas próby przedostania się na Zachód. Ostatecznie udaje mu się zbiec i trafić do Francji. Po jej kapitulacji wiosną 1940 r. przybywa do Anglii, a stamtąd ostatecznie powraca jako emisariusz do okupowanej Polski we wrześniu 1940 r.
Podejmuje działalność konspiracyjną początkowo w Związku Walki Zbrojnej, następnie w Armii Krajowej. W sierpniu 1942 r. obejmuje dowództwo nad Kedywem (Kierownictwem Dywersji) Komendy Głównej Armii Krajowej – to właśnie Fieldorf wydaje m. in. rozkaz likwidacji dowódcy SS i policji na dystrykt warszawski, Franza Kutscherę.
Wiosną 1944 r. współtworzy głęboko zakonspirowaną organizację „Niepodległość” („Nie”), która ma przygotować struktury części Armii Krajowej do kontynuowania działalności konspiracyjnej w warunkach spodziewanej okupacji sowieckiej. W październiku 1944 r. zostaje zastępcą gen. Leopolda Okulickiego, Komendanta Głównego Armii Krajowej.
W marcu 1945 r. aresztowany pod fałszywym nazwiskiem przez NKWD i zesłany do pracy na Ural, skąd powraca do kraju w 1947 r. W 1948 r., w związku z ogłoszoną amnestią, ujawnia swoją prawdziwą tożsamość. Zostaje aresztowany w 1950 r. Po procesie opierającym się na sfingowanych dowodach zostaje skazany na śmierć przez powieszenie.
Wyrok zostaje wykonany 24 lutego 1953 r. w więzieniu na warszawskim Mokotowie.
